حشرهشناسان، مگس سفید را با استعدادترین حشرهای میدانند که در کوتاهترین زمان ممکن میتواند بالاترین توانمندی را در تکثیر و جذب در گیاهان از خود نشان دهد. هر قدر این حشرات که در کشور ما به «عسلک» معروف شدهاند، موجوداتی مزاحم شناخته میشوند اما مدیر برنامههای آندرها کامبیازو برای توصیف سختکوشی و سختجانی موکلش چارهای جز نامیدن او با این لقب نمیبینـد: «آندرها کامبیازو مگس سفیدِ دنیای فوتبال است!»
ماجراجویی و تلاشهای کامبیازو از سال 2017 تا به امروز از حضور در سری C ،D و B به سطح اول رقابتهای فوتبال در ایتالیا امتداد یافته و او امروز نهتنها در سری A بازی میکند که به عنوان یکی از جوانهای امیدوارکننده غولهای تورین نیز شناخته میشود. تنها با همین دستفرمان بود که آندرها سرانجام در اواسط ماه گذشته (نوامبر) از سوی لوچانو اسپالتی نیز در فهرست دعوتشدگان به اردوی آتزوری قرار گرفت تا جاهطلبی، پیشرفت خیرکننده و تحمیل خود به فوتبال ایتالیا را به رخ همه بکشــد.
جوانی بیا، مدیربرنامههای کامبیازو در مصاحبهای خواندنی با توتواسپورت در خصوص موکلش میگوید:
وقتی در دقیقهی 97 بازی مقابل ورونا گلزنی کرد دیگر نتوانستم اشکهای شوقم را کنترل کنم. این لحظه برایم شبیه سکانسی تأثیرگذار از یک فیلم بود. وقتی شادی او در زمین را دیدم تمام روزهای گذشته از جلوی چشمانم عبور کرد. روزهای سخت حضور در سری دی و سی، روزهای تلخ مصدومیت رباط صلیبیاش، فداکاریهای او و روحیه عجیب آندرها که تا لحظهی بازگشت به اوج هرگز تسلیم نشد.
آندرها کامبیازو میتواند یکی از غافلگیریهای این فصل یوونتوس قلمداد شود. هر قدر به پایان نیم فصل نزدیکتر میشویم او خود را بیش از پیش به بیانکونری تحمیل میکند و این «pesto» بهترین سوغات وینگر جنواییِ یووه برای تورینیهاست؛ پِستویی لذیذ که با دستورالعمل سرآشپر الگری چه به عنوان بازیکن تعویضی یا یار ثابت و حتی استقرار به عنوان عنصری هجومی نیز رضایتها و توجهات را به خود جلب میکند.
کامبیازو میتــازد؛ سمت چپ و راست هم ندارد؛ چه در قالب گلزنی (مقابل ورونا)، چه با کسب پنالتی (مقابل مونتزا)، چه با پاس گل (مقابل ناپولی) و چه در هر جای دیگر این پِستوی طبخ شده توسط مکس الگری. حالا نهتنها بیانکونری که آتزوری نیز میتواند به ظهور بازیکنی «مفید» و «در خدمتِ تیم» امیدوار باشد.
بیگمان جهش از بولونیا به تورین آنقدرها هم خیزشیِ آسان و در دسترس نبوده. این مسیر تنها با ذهنیت و ارادهای حرفهای قابل پیمایش است؛ همان پارامتری که آندرهای جوان به خوبی از آن برخوردار است. او از همان ابتدا به خوبی محدودیتها و نیازمندیهایش را ردیابی کرده بود و با تمرین و صبوری، گام به گام به سوی مرتفع کردن آنها حرکت کرد. فراموش نکردهایم این بخش از گفتگوی نهچندان قدیمیاش در ماههای گذشته را که گفته بود: «احساس میکنم کمی باید روی تمرکزم در زمین و بعد از آن تجربهاندوزیام کار کنم. قطعاً با گذشت زمان و تمرین در کنار همتیمیهایم میتوانم این فاصلهها را کمتر کنم.» کامبیازو درست میگفت؛ او امروز در نزدیکترین فاصلهی ممکن به هدفگذاری ابتدای فصلش قرار گرفته است.
جوانی بیا، مدیربرنامههای کامبیازو:
آندراها یک دیوانهی کمالگراست! از آن دست بازیکنانی که حتی یک ثانیه هم به مرخصی فکر نمیکند. از یاد نبردهام لحظهای را که او به من گفت، میخواهم تا 15 سال دیگر در یوونتوس بمانم؛ او برای رفتن به تورین از سرزمین اغواکنندهی پیشنهادات اینتر عبور کرد؛ او «مگس سفیدِ دنیای فوتبال» است!
کامبیازو بر خلاف بسیاری از همقطاران دیگرش به خوبی از ارزشهای لباس سیاه و سپیدِ یوونتوس آگاه است، چهآنکه خودش نیز این نکته را اذعان کرده است: «ابراز عشق و علاقه به یوونتوس تا مادامی که عضوی از این خانواده نشوی شاید کلیشهای به نظر برسد اما وقتی با این مجموعه زندگی میکنی، این شیفتگی و شور آنقدر درونی میشود که دیگر بیانش با واژهها نیز کفایت نمیکند.» شاید به همین خاطر است که او چه هنگامی که به عنوان بازیکن جایگزین از روی نیمکت به میدان میآید و چه در اوقاتی که به عنوان یار ثابت در زمین حاضر است تمام توان تکنیکی و تاکتیکیاش را پیشکش تیم محبوبش میکند.
جوانی بیا، مدیربرنامههای کامبیازو:
این را به عنوان شاهدی بر سادگی این پسر به شما میگویم؛ آندرها آنقدر پسر مودبی است که حتی وقتی برای شام به خانه ما میآید، پس از صرف غذا به جمع کردن میز نیز کمک میکند. او از آن دسته انسانهاییست که سالمترین ارزشهای نایاب امروز را در خود دارند. در سادگی او همین بس که او در هیچ مذاکرهای هرگز در مورد پول و عدد صحبت نمیکند.
گامهای بعدی کامبیازوی 23 ساله چیزی جز استمرار تلاش در مسیر ارتقاء و رشد نیست؛ راهــی که با اعتماد مدیریت یوونتوس و عقد قراردادی 5 ساله آغاز و تا تحمیل آندرها برای بازیکن ثابت شدن دورنما و ادامه خواهد داشت.